بررسی عوامل مرتبط با بقای بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال با استفاده از رگرسیون کاکس

مقدمه  سرطان کولورکتال سومین سرطان شایع در سراسر دنیا می‌باشد و میزان مرگ و میر حاصل از آن در ایران رو به افزایش است. مطالعه حاضر با هدف تعیین عوامل مرتبط با بقای بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال با استفاده از مدل کاکس انجام شده است. روش کار  در این مطالعه که به صورت همگروهی تاریخی انجام گرفته است، 404 بیمار مبتلا به سرطان کولورکتال که طی سال‌های 1385 تا 1390 به بیمارستان امید مشهد مراجعه کردند، مورد مطالعه قرار گرفتند. ابتدا اطلاعات دموگرافیک و بالینی بیماران جمع‌آوری شد و سپس اطلاعات مربوط به بقای بیماران تا شهریور 1395 مورد پیگیری قرار گرفت. در مطالعه حاضر عوامل مرتبط با بقای بیماری با کمک رگرسیون کاکس مورد بررسی قرار گرفته است و از نرم افزارSPSS  جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده شده است. سطح معنی‌داری در این مطالعه 0/05 بوده است. نتایج  در پژوهش حاضر، 217 مرد (53/7%) و 187 زن (46/3%) مورد بررسی قرار گرفتند که میانگین ± انحراف معیار سن بیماران 7/14 ± 56/4 بوده است. بقای سه، پنج و هفت ساله بیماران به ترتیب 60، 50 و 48% محاسبه شده است. در این مطالعه میانه (فاصله اطمینان 95%) زمان طول عمر بیماران 5/48 (7/90 ،3/07) به دست آمده است. بر اساس مدل کاکس متغیرهای سطح شاخص توده بدنی (0/024=p)، نوع اولین درمان (0/019=p)، مرحله بیماری (0/0001>p) و عود بیماری (0/002=p)  بر بقای بیماران موثر بودند. نتیجه‌گیری مطالعات بسیاری جهت تحلیل بقای بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال انجام شده است که در بعضی موارد نتایج آن‌ها با یکدیگر متفاوت است. پیشنهاد می‌شود مطالعات بیشتر و با استفاده از سایر روش‌های آماری در این زمینه انجام گیرد تا با شناخت عوامل مرتبط با بقای بیماری بتوان بیماران در معرض خطر را شناسایی و منابع درمانی مناسبی را در اختیار آنان قرار داد.